Wonen

De SGP vindt dat de provincie op het gebied van wonen niet primair leidend en sturend bezig mag zijn. De provincie moet vooral een coördinerende en faciliterende rol spelen. Gelderland moet zich in de geest van de omgevingsvisie opstellen als partner van gemeenten en regio’s. We moeten niet meer sturen op kwantiteit, maar op kwaliteit. Er moet gebouwd worden waar behoefte aan is. Omdat woningbouw een langjarig proces is, moeten we aan de ene kant vooruit kijken, maar aan de andere kant ook flexibel blijven. Op die manier kunnen we inspelen op veranderingen in de woningbouwmarkt.

De verantwoordelijkheid voor woningbouw moet primair bij gemeenten liggen. Regionale afstemming en samenwerking is belangrijk, maar dit kan verschillen per regio en situatie. Regionale plannen (woonagenda’s) moeten in de diverse regio’s op dezelfde manier tot stand komen en op eenzelfde periode betrekking hebben (bijvoorbeeld tien jaar). De details en eventuele kwantitatieve afspraken willen we aan de regio’s zelf overlaten. Deze plannen moeten gebaseerd zijn op een analyse van de woningmarkt en op een visie op de toekomst van de regio. De plannen moeten in evenwicht zijn met een onderbouwde behoefte. Met name bij de woningmarktanalyse en bij het opzetten van een monitoringssysteem zou de provincie een faciliterende rol kunnen spelen. Hierdoor kan de provincie ervoor zorgen dat dit in alle regio’s op dezelfde manier gebeurt. De plannen zouden tenminste iedere twee jaar moeten worden bijgesteld en/of geactualiseerd. Bij voorkeur zelfs ieder jaar, mede op basis van de monitoring.

Dat de SGP kwaliteit belangrijk vindt, impliceert dat wat ons betreft de regionale plannen op zijn minst ook iets moeten zeggen over hoe om te gaan met de bestaande woningvoorraad en de verduurzaming daarvan. Ook een visie op herontwikkeling en transformatie en op inbreiding versus uitbreiding mag niet ontbreken. En uiteraard moet er oog zijn voor de realisatie van voldoende sociale huurwoningen.

De SGP zet zich in voor:

• speciale aandacht voor senioren en starters/jongeren (als doelgroepen);
• het bevorderen van bouwen voor eigen behoefte (natuurlijke aanwas) in dorpen en kleine kernen;
• regionale afstemming in woonagenda’s, maar verantwoordelijkheid bij gemeenten;
• voldoende en legale huisvesting voor arbeidsmigranten en seizoenarbeiders;
• de bouw van voldoende sociale huurwoningen (door woningbouwcorporaties);
• realisatie van middeldure huurwoningen. Voor jongeren die te veel verdienen om in aanmerking te komen voor sociale huur en te weinig om een hypotheek te kunnen krijgen, met name in het segment tussen € 700 en € 800 per maand;
• de mogelijkheid van splitsing van bestaande woningen. Dit vanwege het kleinere aantal bewoners per huis en in verband met huisvesting van statushouders.
• aandacht voor verduurzaming van bestaande woningen;
• aandacht voor leefbaarheid in de dorpen. Woningbouw kan een stimulans zijn om voorzieningen in stand te houden.